poetry international/zelf/Alice Goffman/ 2016 start in Groningen

Soms kan één woord een hele reeks associaties oproepen. Het woord Zelf bijvoorbeeld. Identiteit-wie ben je?-welke keuzes maak je?-ben je vrij om te kiezen?-antipsychiatrie. Ronald Laing was een bekende psychiater van de `antipsychiatrie’ met zijn Divided Self. Ervin Goffman met Asylums bracht nieuwe inzichten. Hij wordt nu nog gedoceerd aan universiteiten. Hij laat zien hoe grote instituten ( total institutions; ook total leaders)de mens tot een marionet maken.Wellicht zijn er parallellen met deze tijd. De antipsychiatrie;tegen machtsmisbruik. Hoe zal het gaan met Dolores Dorantes die niet komt op Poetry International,dat vandaag begint. Ze is met de dood bedreigd.Vanwege haar werk voor-met onderdrukte vrouwen. Ik lees er niets over verder,maar 15 juni zou ze optreden als het gaat over poezie in conflictgebieden. Het motto is dan “Elke verwondering is een glibberend touw”( in samenwerking met het Prins Clausfonds) K. Satchidanandan is hier te zien uit India. Gast bij PI. Van hem is het gedicht ZELF. Mijn moeder geloofde ’t niet toen ik

,in 1945,op een nacht in een droom verscheen

en haar vertelde dat ik het volgende jaar als haar zoon geboren zou worden.

Mijn vader herkende me zodra hij de moedervlek onder mijn linkerduim zag.

Maar moeder geloofde tot haar dood dat ze iemand anders had gebaard

die zich voordeed als mij. Vader en ik probeerden haar te overtuigen;

maar zij bleef wachten op de geboorte van de zoon die in haar droom verschenen was,

tot ze stierf. Pas toen ze als mijn dochter geboren werd begreep ze

dat ik het werkelijk was. Maar toen was ik zelf al gaan twijfelen of

het hart van iemand anders was dat in mijn lijf sloeg.

Op een dag zal ik mijn hart hervinden, alsook mijn taal.

www.poetry.nl ———————————————————————————————- 9-4-2015 Alice Goffman , dochter van, die jarenlang in een achterstandswijk woonde schreef er een spraakmakend boek over. On the Run; Vogelvrij, verschijnt in mei.

http://www.nieuwamsterdam.nl/vogelvrij

Delen:

Vogelvrij

Alice Goffman

Samenvatting

Overleven in een Amerikaanse buurt

Veertig jaar oorlog tegen de drugs hebben weinig uitgehaald, maar er is ondertussen in de meest achtergestelde buurten van Amerika een politiestaat ontstaan. Hele wijken worden gecriminaliseerd en lamgelegd door arrestatiequota en elektronisch toezicht. Stabiliserende factoren in het leven van jongeren als familie, liefdesrelaties en banen zijn risicofactoren geworden, omdat de politie er gebruik van maakt om verdachten op te sporen, informatie los te krijgen en met consequenties te dreigen.
Alice Goffman heeft zes jaar in zo’n buurt in Philadelphia gewoond en haar waarnemingen en vaak gruwelijke verhalen maken duidelijk hoe schadelijk en discriminerend dit nietsontziende politietoezicht is. Goffman stelt ons voor aan een onvergetelijke cast van jonge Afrikaans-Amerikaanse mannen die gevangen zitten in dit web van arrestatiebevelen en politietoezicht.

Belangrijke eye-opener over discriminerend Amerikaans justitiesysteem

Off the record
Onlangs las ik in The New York Times over een fascinerend boek van een Amerikaanse sociologe die jarenlang met de jongens uit de ‘hood’ rondhing en daarover een aangrijpend boek schreef. Zij is inderdaad een dochter van de spraakmakende Amerikaanse socioloog Erving Goffman, wiens boeken nog altijd leverbaar zijn. Het zou mij niet verbazen als het boek van Alice Goffman net zo’n klassieker wordt. – HtB

Persrecensies

‘Een buitengewoon boek […] verpletterend.’ Malcolm Gladwell, The New Yorker

‘Een opmerkelijke journalistieke prestatie.’ The New York Times

‘Echt een prachtig boek over de slachtoffers van de oorlog tegen de drugs, die ook buiten de gevangenismuren te vinden zijn. Maar weinig gezinnen ontsnappen aan de stigmatisering en gettoïsering van de armen. Het onderzoek is onberispelijk. Lees en huil.’ Times Higher Education

‘Indrukwekkend […] Goffman heeft voor dit boek niet alleen onderzoek gedaan, maar dit ook zelf beleefd. Ze bezit de gave om de problemen en angsten van gewone mensen tot leven te wekken […] van onschatbare waarde. Een dramatisch verslag, waarin ras nog steeds de belangrijkste maatstaf blijkt voor de vraag of jonge Amerikanen een kans hebben om geluk na te streven.’ Los Angeles

Advertenties