7 juni 2009
Samen met Sara ( toen studente), een Iraanse illegale vluchtelinge met een Generaal Pardon ben ik begonnen aan haar levens(vlucht)verhaal. Ik hertaalde bladzijde na bladzijde. Na 20 wilden we van de vrijblijvendheid af; het kostte haar veel energie en ik zocht een uitgever.
Met heel veel moeite ( en een beetje hulp) lukte het een kleine te vinden die er wat in ziet, maar Sara was zwanger.
De uitgeefster mailde de afgelopen week met de vraag hoe het er voor staat. Ik stuurde de mail naar Sara door en die reageerde als volgt.
"Nu Elena zes weken is voel ik me weer wat beter. Als ik weer wat geschreven heb stuur ik het op". Gelukkig; we gaan door!
Van Sohrab Sepehri verwerken we wat gedichten in het verhaal.
ik zal wel een bootje maken
naar de verre zeeen varen
om te zien of de lucht
daar ook blauw is
of niet
12-12-2009
In september mailde ze nog dat ze graag zou willen schrijven, maar het druk heeft met de baby, Helena.
Onlangs kreeg ik berciht van de uitgever, die vroeg of we al weer aan het schrijven zijn.
Ik mailde Sara, maar het mailadres bestaat niet meer.
Ik maak me een beetje zorgen nu.
soms blader ik een album door
en kijk of ik hetzelfde zie als toen
het is onmogelijk
en omgekeerd je bent nog jong
je zou een provo kunnen zijn
maar dat is eeuwen later
je weet nog niets van alle faam
verdriet dat je verlammen zal
je zoon die je verliezen zult,hij
bijna net zo oud als jij nu bent
op dit portret
mijn blik is niet meer los van
alles dat het leven heeft geleerd
maar jij jij hebt het nog tegoed
al weet ik hoe het zal vergaan
soms blader ik een album door
Wanneer ik het woord Toekomst uitspreek,
vertrekt de eerste lettergreep al naar het verleden.
Wanneer ik het woord Stilte uitspreek,
vernietig ik haar.
Wanneer ik het woord Niets uitspreek,
schep ik iets dat in geen enkel niet-bestaan past.
uit:
Uitzicht met zandkorrel.
Wislawa Szymborska.
Fioen Blaisse: danseres ( 1981) Gasthuisplen Zwolle.( maar ook in andere plaatsen)
Henk Vos: Vliegende man.
Wer jetzt kein Haus hat baut sich keines mehr.
Wer jetzt allein ist, wird es lange bleiben
wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben
und wird in den Alleen hin und her
unruhig wandern, wenn Blatter treiben.
-------
Die nou gien huus hef, bouwt hum der gien meer.
Die nou alleen is, zal dat hiel lang blieven
zal wakker liggen, lezen, lange brieven schrieven
en rusteloos door hoge lanen dolen,
hen en weer den, zoals de wiend
het blad verdan zal blazen.
Rilke/Kool
Winter,je ziet weer bomen
door het bos,en dit licht
is geen licht maar inzicht:
er is niets nieuws
zonder de zon.
En toch is ook de nacht niet
uitzichtloos,zolang de sneeuw ligt
is het nooit volledig duisternis,nee,
er is de klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker wordt.
Zolang er sneeuw ligt is er hoop.
Herman de Coninck
talloos waren de tekens
een berichtje in de krant
een gebaar op de tv
en tongen met talen
alles betrok hij op zichzelf
naarmate de nachten korter waren
werden de angsten groter
telkens waren er de tekens
totdat hij over de grens ging
van werkelijkheid en wanen
toen kwamen ze hem halen
emil nolde
Deze lente gaat het toch weer
over jou hoewel ik er langzaamaan
wel moe van ben
van regen, wind, flarden
bedrieglijk blauw in de lucht,
vage beloftes van het eind
van de kou.
Ik weet dat ik toch weer
van je hou,maar moeizaam soms,
met dat doelloze
van vogels die er van lijken
te houden in regen en wind
te blijven rondhangen
boven het land.
Rutger Kopland
Woonplaats: zwolle
Laila, pfff, sterkte.
Iedere verandering is een kans. Sterkte en gezondheid.
Laila, sterkte, voor iedereen.
Laila sterkte. Ik hoop voor jou (en hem) dat hij de draad weer ergens vindt.
Heel veel sterkte. Ja natuurlijk hou je van hem, hoe kan je anders?
Zeer intoverte zonen, wij hebben er ook twee. Oudste stiefzoon, heeft wel een baan en woont ook volkomen wereldvreemd op een zolderkamer tussen de rommel met zijn computer. De wereld is tegen hem. Hij heeft altijd pech, zelfs het weer is tegen hem.
Mijn middelste zoon vastgelopen in studies woont nu bij zijn vader en weet niet wat hij verder wil. Heeft een baantje maar of dat wat voor hem is. Zeeeeer introverte einzelganger, maar wat doe je eraan?
Wat een indringend persoonlijk relaas.
Veel kracht wens ik je en voor hem het beste.
Hij heeft jullie, Laila
Aan allen.
Ik heb er over nagedacht of ik deze bijdrage zou schrijven; ik bescherm immers privacy.
Maar besloot het wel te doen, omdat:
– Ik aan wil geven waarom het bloggen wat naar de achtergrond is.
-vanwege de eerste zin:
Het kan iedereen overkomen.
Vanmorgen fietste ik naar Hattem en kwam bijna onder een auto;-)
Als langdurige mantelzorg opeens wegvalt, moet je als het ware opnieuw een evenwicht vinden.
Hij is in ieder geval voorlopig veilig.
Hartelijk dank voor de reacties.
Ik wens jou en je zoon het allerbeste en vooral veel kracht..
Indringend blog
Ook ik wens jullie het allerbeste.
Zwaar, heel zwaar.
Ik wens jullie veel kracht. Gelukkig is er liefde.
Het is inderdaad iets wat iemand overkomt, waar je zelf nauwelijks of geen invloed op hebt…
Laila, ik hoop dat hij door de opname tot rust zal komen en dat het kansen biedt op verandering. Sterkte.
Cor, Zich,Thera,MD en johanna,
Ook bedankt.
Wat zegt het dat sommigen niet reagaren en anderen wel?
Als je al 3 jaar regelmatig blogt.?
Ik vermoed een roddelwereld en ik ben blij dat ik daar geen tijd voor ( zin aan) heb.
Alles wat u over mij hoort kan dus berusten op vooroordelen en laster.
Ik vind je dapper!
Ja….Lieve Laila….
Herkenbaar…..
Het leven is soms zwaar…..en treft het ons zeer als er dierbaren in betrokken zijn….
Liefde is dan onze reddingsboei…
En is de andere reddingsboei ook uitgeworpen…..namelijk een tijdelijke opname….
Daar is rust en zal men mee helpen met ordenen en de juiste handvaten aanreiken in een veilige
structuur.
Ja….de gekte….de verwarring….het kan iedereen overkomen.
Lieve Laila, heel veel sterkte ermee….ook voor je zoon en verdere familie.
(En …please…boven de roddelwereld van het vkblog vliegen…het zegt meer iets over hen….dan over jou)
Lieve hartelijke groeten
Isis
Was ik helemaal; ))))
@ Lalila
Het is toch ook een uiterst gecompliceerde samenleving, waarvan tevens een bedreigende werking kan uitgaan. Voor iedereen, niemand uitgezonderd. Bij kwetsbaarheid en onbalans werkt dat extra door. Hopelijk biedt de kliniek goede hulp/ bijstand. Heel goed dat mensen van dichtbij van hem houden en zullen blijven houden.
Mooi beeld trouwens.
Ik weet niet wat het zegt Laila. Roddels? Ik heb over jou nog nooit iets gehoord, maar nu hoor ik toch meestal geen roddels, over niemand eigenlijk, wat zou dat zeggen? Buitenbeentje? Ik begrijp, dat als je zoiets kwetsbaars en persoonlijks schrijft als deze bijdrage, je heel gevoelig bent. En toch, je hebt wel wat anders aan je hoofd dan volslagen vreemden die via een internetverbinding de rust in jouw huis verstoren, nietwaar? Kop op meisje, als mantelzorger (ook tijdelijk in ruste) heb je al je energie nodig. Vertrouw op het goede, hoe moeilijk dat ook is (dat ondervind ik zelf ook dagelijks). 😉
Sterkte. Ik ken de machteloosheid, ga morgen met een vriend naar het ziekenhuis om te kijken welk huis de beste behandelmethode voor hem heeft. Hij wil niet, kan niet, weet niet.
Pakt me. Herkenbare situaties van lang geleden. Het zijn pijnlijke tijden. Af en toe heb ik een jongen te logeren. Je bent doodmoe na een paar weken. De eeuwige angst dat hij toch een eind aan zijn leven maakt. Ze horen in gespecilaiseerde handen weet ik dan weer. Maar als je dan belt als hij op een flat staat dan nemen ze niet gedwongen op. Het crisiskamertje heeft een bed voor hem vrij maar hij wil er niet aan.Aan het einde van deze week lopt die kans weer af.
Zo jong en zo verward. Gelukkig slikt hij nu zijn pillen.
als je voor gek versleten wordt,
en de zorg niet het middelpunt van de samenleving is
dan heb je onvoorwaardelijke liefde nodig
hoe onwederkerig die moge uitpakken
ik weet niks van zijn aandoening,
maar wel van het maatschappelijk onvermogen
om in mensen met gebreken partners te zien
in alle opzichten
ik hoop zeer dat men al weet hoe het behandeld kan worden
en dat hij niet alleen van jou maar ook de liefde van de anderen
mag proeven
zonder dat verlangen naar hem en van hem
is hij in onze klinische samenleving (straks of nu al)
gedoemd als Chronische Zieke zijn tijd hier uit te zitten
dat is mijn gebed voor jou en hem
Een lange weg Laila, sterkte.
je eigen kind niet (meer) kunnen bereiken,
helpen en een beetje gelukkig maken,
niet meer delen in zijn emoties en verdriet:
de onrust en het onvermogen
hoe sterk en ook kwetsbaar een mens kan zijn,
ik hoop dat de opname jou wat rust en je zoon verbetering zal brengen.
sterkte.
Weer hartelijk dank voor de reacties. Heel verschillende.
De grootste angst; hem dood aan te treffen op de zolderkamer is er niet meer.
De opluchting dat hij veilig is is groot. Zeven magere jaren zijn voorbij; het kan alleen maar beter worden; ook voor hem.
Vertrouwen in de hulpverlening heb ik ten dele wel.( Ik heb ze zelf opgeleid;-))
Nogmaals bedankt.
Nu pas gelezen – beter laat dan nooit.
Ingetogen en toch indringend beschreven.
Sterkte.
Dank je.
@Laila: Hoe zwaar het nu ook valt, misschien vormt de opname eindelijk een breekpunt dat leidt tot een betere toekomst voor jullie allemaal.Sinds kort bekend, wellicht een vorm van PDD.NOS.
Eerdere onderzoeken hebben geen indicatie in die richting gegeven? Heeft de focus misschien teveel op de verslavingsproblematiek en het volledig terugtrekken in zichzelf gelegen?Anyway, keep on going strong…
Dank je Koko.
Hij knapt zienderogen op,nu hij van die zolder is. Gelukkig.
kus